Mijn stelling is dat “Intelligent investeren dezelfde kwaliteiten vergt als het beheren van een moestuin”. Inmiddels 20 jaar geleden had ik een slechte ervaring die mijn mening voor lange tijd bepaald heeft. Overal om mij heen zag en hoorde ik dat als je slim was dat je moest investeren in aandelen via het internet. Sterker nog, zelfs als je niet slim was was het een goed idee om te beginnen want iedereen werd rijk. Ik had collega’s die in de pauze nog even snel aandelen verhandelden nadat ze een blik op de koersontwikkeling hadden geworpen.
Ik was voorzichtig enthousiast en stapte in twee fondsen, namelijk een euro aandelenfonds en een Amerika aandelenfonds met het idee dat ik daar aan het eind van het jaar een mooie bijdrage aan mijn vakantie mee zou verdienen. Ik keek – toen nog op teletekst – wat de koers deed en vond het spannend op een leuke manier.
Het liep anders… de dotcom bubbel barstte precies dat jaar en ik zag de koersen kelderen. De vakantie kwam en ik verkocht mijn fondsen met verlies. Balen! En ik trok de conclusie dat de beurs een casino is. Sterker nog, als ik mijn humeur al liet bepalen door of het regende of niet, dan had ik geen zin in zonnige dagen die verpest werden door dalende beurskoersen. De positieve verhalen om mij heen waren trouwens veranderd in verhalen over bijstorten in de beleggingshypotheek die helaas niet zo goed presteerden.
Jaren later veranderde mijn perspectief opnieuw, hoe dat verliep schrijf ik in deel 2.